خوشا کافِ کافرستان‌اش

‌خوشا کافِ کافرستان‌اش /جستاری هایی برای رهایی از بندگیِ اختیاری / اثر محمود صباحی

اقلیتْ آتشِ فرازِ کوه‌ها و ایزِ گم‌شده‌یِ کسانی‌ است که راه را

 پیش‌تر درنوردیده‌اند یا آن که پاره‌ای از قافله‌یِ اجتماعی‌ است

 که به زور و قساوت از همراهی با اکثریت بازداشته شده‌ است.

 از این‌رو، برآمدگاه و بن‌مایه‌یِ تحولات و دگردیسی‌هایِ

 اجتماعی و سیاسی جامعه‌یِ ایرانی را پیش از هر چیز، باید در

 میانِ اقلیت‌هایِ آن جُست: در میانِ آن آینده‌یِ پیشِ رو، و نیز

آن ایزهایِ شرم‌‌آوری که این جامعه با سیاستِ سرکوبِ اقلیتْ

 پسِ پشتِ خود نهاده است؛ این ردِ پاهایِ خونین و خوفناک را

 باید جُست حتا اگر تلاش شده باشد که از میان برداشته شوند،

 چرا که بدونِ درک و جبرانِ گذشته به مثابه درک و جبرانِ

 اقلیتْ بابی به آینده گشوده نخواهد شد