کاش دوستم میداشتی

کاش دوستم میداشتی: روایتی از درون دیوارهای بتنی و قلب‌های ناآرام

مرضیه عباسی در تازه‌ترین اثر خود، «کاش دوستم میداشتی»، داستانی اجتماعی و روان‌شناختی را پیش روی مخاطب قرار می‌دهد که در دل یک فضای شهری آشنا اما سنگین اتفاق می‌افتد. این رمان، بیش از آنکه صرفاً وقایع بیرونی را دنبال کند، به کاوش در لایه‌های ذهنی شخصیت‌هایی می‌پردازد که میان گذشته، حال، انتخاب‌های دشوار و نتایج آن‌ها سرگردان‌اند.

از همان ابتدا، با شخصیتی مواجه می‌شویم که در بازگشت به خانه، سنگینی یک اتفاق یا یک «نه» شنیدن، بر وجودش سایه انداخته است. افتادن کلید از دست، باد در شاخه‌های درختان، دیوارهای بتونی خاکستری و سکوت سنگین خانه، همگی فضایی را می‌سازند که بازتاب‌دهنده‌ی آشفتگی درونی اوست. نویسنده با ظرافت، جزئیات محیطی را با حالات روحی شخصیت پیوند می‌زند و خواننده را مستقیماً به قلب دغدغه‌ها و ترس‌های او می‌برد.

✦ چرا این کتاب را بخوانیم؟

• نگاهی عمیق به روابط انسانی: کتاب به گسست‌ها، سوءتفاهم‌ها و نیاز به دوست داشته شدن در روابط معاصر می‌پردازد.
• شخصیت‌پردازی واقع‌گرایانه: شخصیت‌ها، به‌ویژه از منظر زنانه، ملموس و قابل هم‌ذات‌پنداری هستند.
• فضاسازی قوی: توصیفات دقیق نویسنده، خواننده را در اتمسفر داستان غرق می‌کند.
• زبان روان و گیرا: نثری ساده اما پرکشش که خواندن را لذت‌بخش می‌کند.
• کاوش در روان انسان معاصر: داستان به خوبی اضطراب‌ها، تنهایی‌ها و جستجوی معنا در زندگی شهری امروز را به تصویر می‌کشد.

«کاش دوستم میداشتی» اثری است برای تمام کسانی که به رمان‌های اجتماعی، روان‌شناختی و واقع‌گرای ایرانی علاقه‌مندند و دوست دارند داستانی درباره‌ی پیچیدگی‌های زندگی روزمره و روابط انسانی بخوانند.