بازگشت نيچه- ژرژ باتاي – موريس بلانشو

چون پيش بيني مي كنم كه بايد تا چندي بعد بشريت را با سخت ترين چالشي كه تا كنون در برابر خود داشته است روبه رو كنم، به نظرم ناگزير بايد بگويم كه من كيستم… اما جلوه گاه عدم تناسب ميان عظمت وظيفه ي من و حقارت معاصرانم اين بود كه آن ها مرا نه شنيدند و نه حتي ديدند. من فقط با اعتباري كه خود به خويش مي بخشم زندگي مي كنم و تازه چه بسا وجودم نيز يك پيش داوري باشد…! كافي است با هر آدم «فرهيخته» يي كه تابستان به اوبر آنگادين مي آيد حرف بزنم تا متقايد شوم كه من وجود ندارم…