هرگز نخواهیم بخشید روایت کشته شدگان جمهوری اسلامی از سال ١٣٥٧تا١٤٠١

آرمیتا پرستاری با تجربه و دلسوزی همیشه به کمک دیگران افتخار می‌کند.

 

او در درمانگاه شهریار کار می‌کرد و با علاقه و اتفاقی به پرونده رسیدگی می‌کرد؛ اما در دل او دردی بزرگ وجود داشت که نمی‌دید اکنون را فراموش می‌کند. این درد به یاد همکار رضا حسنوند برمی‌گردد؛ پرستاری که در روزهای تاریک آبان در حین امدادرسانی به،زخمی،ها هدف شلیک مستقیم قرار می‌گیرد. آرمیتا همیشه به یاد او بود. او نه تنها یک همکار، بلکه دوستی نزدیک بود که با هم آرزوی بزرگی برای بهبود وضعیت درمانی کشور دارند. رضا با عنوان یک بدبختی بزرگ همیشه در خط مقدم بود و با شجاعت به کمک کسانی که به شدت نیازمند امداد بودند، کمک کرد؛ اما اکنون روز شجاعت او با قیمت جانش تمام شد و این موضوع آرمیتا را به شدت تحت تأثیر قرار داد.